Mandalina kokusunu sever misiniz bayım? Ben severmişim. Doğduğumdan beri oturduğum evde
günde en az 2 kez mandalina ağacının yanından geçmeme rağmen bu güne dek hiç onun kokusunu
sevdiğimi kendime söylememişim. Kendimin de haberi yokmuş aşk olsun! Olsun mu? Neyse
mandalina aşkı olsun. Az öncesine kadar da soda şişesini anahtarlıkla açabildiğimi bilmiyordum.
İnsan çaresizlikle savaşmak için bin bir yöntem deniyor. Doğayı bozmadığım sürece sorun olmadığını
düşünüyorum da. Dahası ne olacak peki bu mevsimin hali? Erikler çiçek falan açmaya başladı
şimdiden şubat soğuğunun gelip kıracağını bilmeden. Belki de derdimize çare bir çiçek. Dedim ya
bir mandalina ağacımız var diye daha mandalinaları var mı onu bile bilmiyorum doğuştan küs gibi
bir şeyim ben o ağaca. İnsan bir kez bir mandalina koparıp yemez mi? Yemez efendim, gidenleri
hatırlatan hiçbir şey yenmez, giyilmez, sevilmez. Siz efendim hiç sevdiğiniz bir şeyi sadece anısı
için hiçe saydınız mı? Ben birçok şeyi saydım. Köşe başlarını yok saydım, otobüs duraklarını yok
saydım, sevmediğim sinema salonu bile var efendim. Bu arada şey ayrı yazılıyor. De'nin ayrı yazılışı
bazen ne kadar garip geliyorsa şeyin ayrı yazılışı da o kadar garip geldi birden. Peki on beş heceden
uzun cümleler kurmaya gerek var mı? Sıradan bir kahveyi özlemekle uzaklığının bile ne olduğunu
bilmediğin birini özlemek arasında ne fark var? Giden o değilmiş gibi gelmesiyle, gelen o değilmiş
gibi gelmesi arasında sıkışmak üzerine düşünmenin ne faydası olur? Olur mu? Hem bir de giden o
değilmişken, ama o gelmiş gibi yapıp sonra gitmişken. E bu benzerliği sakın birbirine benzetmeyim
ben çok ayıp olur. Sevilmeyen kadın rolü hep mi bana düşer? Bir iç sesim var ki efendim bu bahsi de
kapa bu cenazeyi de kaldır diyor. Ama bayılmış olmandan korkuyorum efendim bir ses ver adıma
dair? Ne olurdu gözlerimi açtığımda bir çatı katında yan yana olsaydık.
Demiştim o tarihlerde ama artık
demiyorum!
