yar..

Yar ben senin ehli-keyf gurbetine varamadan her gidiş olasılığına bir tas su döküyorum ardın sıra akıl yollarıma, çarçabuk dönesin diye... Ardından ırmakları, denizleri dökeceğim ey yar, yerin de yurdun da yüreğimde açtığın yaradır... 

Kaybetme korkusu diğer tüm duyguları siker...

Eskiden daha çok kafaya takardım bir seferlik geldiğim bu hayatta seninle olamayacağıma. Sonra yeniyetme ölümlerle ayrılanları gördüm... Şimdi başka bi yerde de olsan nefes alabildigini, mutlu oldugunu bilmek yeterli gelebilecek kadar yavşak bir kivama geldim. Mecbur bırakıldığımız herşeyin iyi yanına sığınıyormuş insan. Ölenler de gidenlerde huzurlu olsunlar, insan kalbinin sağ yanına bir taş sol yanına da bir kum torbası bağlayıp tüm yokluklara katlanmakla ömür geçirmeyecekte ne yapacaktı ki? 

hediye paketi giriş bölümü

Onunla bunca yıldan sonra tekrar görüşmemizdeki ayrılığı giriş, gelişme, sonuç kısmına ayırmıştım edebiyat kurallarına ve onun hediye kaidesine uyabilmek için. Çünkü o ne zaman hediye verse hep giriş, gelişme ve sonuç hediyeleri olurdu. Bu hediye şimdiye kadar verdiği hediyelerin en acısı olacaktı ve giriş kısmı bu gece verdiği haberle tamamlanmış bulunuyordu. İlk kez güzelce süslenmiş bir paket değildi ve içinden seni seviyorumlu, gülen yüzlü kekler ya da perili kolyeler çıkmamıştı. Zaten dediğim gibi ortada pakette yoktu. Buz gibi bir haberi karnesindeki tüm dersleri pekiyi getirmiş bir çocuk sevinciyle veriyordu. Kmler geliyor diye bağırıyordu yumuk göz çocuk pekiyileriyle. Okulu sevmez sanardım ama karne işi onu mutlu etmiş gibiydi. Aynadaydım ve 1. evre kanser hastası gibi saçım, kaşlarım, kirpiklerim dökülmüş gibi çırılçıplaktı yüzüm. Gülüşümü de sevmemiş demek ki daha çok ağlatacaktı. 

Hep iyi ol sen yine de...

Hep iyi ol demiştim. Sonra herkesi boşver lanet olsun sen iyi ol, bak keyfine demiştim. Geri gel sonra beni üz anlamıştı. Kızamadım, kıyamadım da. Artık orada oturup içmeyecekti çünkü. Üstelik bizi çok seven tekelde kapanmıştı. Her şey değişiyordu. Ben değişemiyordum.

mandalina kokusu

Ben bu yazıyı 5 ay önce yazmışım ve unutmuşum. Demek ki her şey unutulabiliyormuş.

Mandalina kokusunu sever misiniz bayım? Ben severmişim. Doğduğumdan beri oturduğum evde

günde en az 2 kez mandalina ağacının yanından geçmeme rağmen bu güne dek hiç onun kokusunu

sevdiğimi kendime söylememişim. Kendimin de haberi yokmuş aşk olsun! Olsun mu? Neyse

mandalina aşkı olsun. Az öncesine kadar da soda şişesini anahtarlıkla açabildiğimi bilmiyordum.

İnsan çaresizlikle savaşmak için bin bir yöntem deniyor. Doğayı bozmadığım sürece sorun olmadığını

düşünüyorum da. Dahası ne olacak peki bu mevsimin hali? Erikler çiçek falan açmaya başladı

şimdiden şubat soğuğunun gelip kıracağını bilmeden. Belki de derdimize çare bir çiçek. Dedim ya

bir mandalina ağacımız var diye daha mandalinaları var mı onu bile bilmiyorum doğuştan küs gibi

bir şeyim ben o ağaca. İnsan bir kez bir mandalina koparıp yemez mi? Yemez efendim, gidenleri

hatırlatan hiçbir şey yenmez, giyilmez, sevilmez. Siz efendim hiç sevdiğiniz bir şeyi sadece anısı

için hiçe saydınız mı? Ben birçok şeyi saydım. Köşe başlarını yok saydım, otobüs duraklarını yok

saydım, sevmediğim sinema salonu bile var efendim. Bu arada şey ayrı yazılıyor. De'nin ayrı yazılışı

bazen ne kadar garip geliyorsa şeyin ayrı yazılışı da o kadar garip geldi birden. Peki on beş heceden

uzun cümleler kurmaya gerek var mı? Sıradan bir kahveyi özlemekle uzaklığının bile ne olduğunu

bilmediğin birini özlemek arasında ne fark var? Giden o değilmiş gibi gelmesiyle, gelen o değilmiş

gibi gelmesi arasında sıkışmak üzerine düşünmenin ne faydası olur? Olur mu? Hem bir de giden o

değilmişken, ama o gelmiş gibi yapıp sonra gitmişken. E bu benzerliği sakın birbirine benzetmeyim

ben çok ayıp olur. Sevilmeyen kadın rolü hep mi bana düşer? Bir iç sesim var ki efendim bu bahsi de

kapa bu cenazeyi de kaldır diyor. Ama bayılmış olmandan korkuyorum efendim bir ses ver adıma

dair? Ne olurdu gözlerimi açtığımda bir çatı katında yan yana olsaydık.


Demiştim o tarihlerde ama artık

demiyorum!

Bilmek istemediğim felsefeler var

İnsanlara derdinizi anlatmayın. Ve bir kızı hiçbir zaman ağlatmayın derler. 

Konuya böyle girmemi felsefeci ôğretmenimden öğrendim. Hayat felsefeyi olmadık zamanlarda öğretti bana. Hiç yadırgamadım. Hiçte yargılamadim. Artık önemsemiyorumda. Birde ah şu ucube kalınış olmasa iyiydi de, değil işte. Kötü... Öyle bira masası etrafında geyik muhabbeti yoktur her zaman bende efendim. Anlamam zaten teknoyla götü başı dağıtma hallerinden. Sahil olsun efendim mümkünse, iki dublede oldumu iyi. Mezesinde de değilim. Bu konunun felsefe ile alakası yok, hatta edebiyatla da yok. Matematik dersen, öğrendiğim zamansız felsefeleri çarpacak kadar iyi bir çarpım tablomda yok. Aslında çarparım çarpmasına da iş çıkartmaya gelince zor oluyor. Hem insan onca emekle topladığı iç acılarını bir çırpıda çarpıp çıkartması için profesör olmalı sanırım. Demiştim, felsefem, edebiyatım, matematiğim ve bilimum derslerim iyi değildir. Resimle de aram yoktur, bu yüzden gülerken fotoğraf çekilmedim hiç desem ayıp olur. Hayat bana, al gülümse denilecek çok az sayıda poz verdi, bende o zamanlarda hep arkamdan dönen oyunlara güldüm. Zaten gülmekte yakışmıyordu, denedik, olmadı. Ben gülümseme derdinde de değilim efendim. Hem keçi inadımda işlemez pek kendime. Prensip olarakta zamana falanda bırakmam, olmuyorsa siktir ederim. Tez canlıyım efendim. Ayrıca o sabreden dervişi de hiç samimi bulmuyorum. Şimdi olan yada olmayan ama göstermemekle ısrar ettiğiniz o sevginizi iyi saklayın. Mezarınızda götünüze sokarsınız. 

Amma ve lakin felsefe öğretmenim sanırım hiç olmadı, hiçte felsefe okumadım. Edebiyat hakkında tek bildiğim bol bol söylenen o yalan cümledir. Şimdilerde gizli öznesi hala kayıp. Ve matematiği oldum olası sevmedim, sevmeyeceğim. Toplanacak pek bir umudum yok, çıkarıp çarpacaklarımı da affettim gitti. Azad etmek iyidir efendim. Azad ettim sizi. 

İnsanlara derdinizi anlatmayın ve hiçbir dertlerini dinlemeyin. Çünkü değmiyorlar. Değmiyorlar iki anlamda yazılır;

Ya verdiğiniz değere erişememişlerdir, ya da teni tenime değmedi yazsam o sınav kağıdına genede 0 verirmiydin edebiyat öğretmenim? 

Aklımda kaldı da...

Mistiklenemedim tam anlamıyla

Somutlaşmaktan oldum olası ölesiye korkmuşumdur. Her bir yaşananın içine az mistik şekerleme koymak gibi bir tutardayım. Düpedüz yaşamanın bir ölümcül hastalık olduğuna inandığımdan beri rengarenk, saça savura yaparım en basit eylemlerimi. Aslında ortaokuldan beri de korsan kitap almamıştım. Taa ki kardeşimle motosiklet turunda kendimi inciraltında bir kitap çadırında bulana kadar. Kafamın alkolsüz güzel olduğu anlardan biriydi ki (kafam daima alkolsüz güzeldir de pek kimse bilmez) hayvani bir kitap hastalığımla 4 kitabı motosikletin bagajına attım. Bu salaklığı yaptığıma inanamıyorum bir mistiklik uğruna :) çünkü bugün bitirdiğim "yedi evin sırları"nın en sırlı kısmını ki emin değilim ama sırlı bi şekilde eksik sayfalara gömdüm :) aferin yine bana! Hamarat gözdenin hatırlattığı şarkıyı söylüyorum bu arada çaktırmadan "oldumu şimdi oldu mu ya?" Emeğe saygı adına her ay düzenli olarak madden düzüldüğüm kitap siparişlerime dönüyorum. Ulan kapitalizm en çok bu devrede anana avradına küfür ediyorum senin. Kitapların ücretsiz dağıtıldığı bir dünyaya dönmedikçe o hıyarca yorumları okuyup okuyup lanet edeceğiz bilinçsiz kullanılan sosyal medyada. Teröre ve milli savunmaya harcanan paramızın matbaalara harcandığı bir dünya dileğiyle... Eğitim şart...

Umut

Sevgili günlük o da beni sevmiyordu. 

peki

Mutluluk masal mutsuzluksa öyküdür demiş Tolstoy abimiz. Ha kitabında okuduğumu yada

okuduğum yerini inanın hatırlamıyorum çünkü okumam gereken sıfır kitapları hala kütüphanemde

beni beklerken ben onu yeni yetme bikaç yazarın kitabıyla aldatmakla meşgulüm. Sırf içinde en

sevdiğim kelime geçiyor diye netten siparişimi hazırladım dün. Kardeşimin sevgilisinin bıraktığı kitabı

okuyorum son 2 gündür çize çize okumuş. Yorumlar falan yazmış. Çizmediği yerleri benim seçtim

daha uygun olduğumdan. Çok çabuk okudum aslında ama dün çıkarken şirkette unutmuşum bütün

metro boyunca onca boş yer varken oturmadım ayakta müzik dinledim. Trende müzik ayakta dinlenir

kitapta ayakta okunabilir ama oturarak da okunabiliyor. Tabi ben kitabı yürüyerek de okuyabiliyorum.

Kendimi bu konuda da tebrik edebilirim. Bu ara pek bi tebrik ettim kendimi gelen giden adına.

İstifimi bozmamayı nasılda öğrenirmişim yerim ben beni yaa. Şimdi yine o herkesten bahsediyoruz

eski bir arkadaşla. Herkesi allah bildiği gibi yapsın bence. Ya da yapmasın kıyamadıklarım olabilir.

Unutmaya kıyamadıklarımın son kokusu kalıyor sonra o da kalmıyor. Bu sefer riske bile atmadım

kendimi maşallahım var. ilk fırsatta bi kahveli vanilyalı mum aldım. Yakmadım henüz ama bütün

gün beynimi uyuşturacak bi kokusu var yoksa çalışamazdım koku riskinden. Ama yine de kokusunu

baharın değişmem terine. Şu an çok manalı bir şarkı çıktı adını bilmiyorum ama ses pinhani diyor

ki ama ben çok çok aşığım sana. Aşık olmak kadar boktan bi duygu yaratılsaymış onu seçermişim

düşünmeden. Çünkü bazı insanların kokusunu elinden atmak için derini yüzmek gerekiyormuş.

Oooo şarkıya bak. Gaza getirseymiş… halbuki sabah İsmail yknın şarkıları kadar manasız bir girişle

güne başlamaya söz vermiştim. Bükmeyim bari dudağımı da kahve suyu koyayım. Kahve iyi gelir.

Kahve içtiklerimle mutlu olduklarıma inanmıyorum artık tabiki. Az öncede sohbette dediğim gibi

gözbebeğine göre değerlendirme yapmam kadar saçma bişey yokmuş bu hayatta. Hatta saç şekline

göre bile yorumlanabilirdi bir insan ah bak bu çok akılı, bu çok salak, bu aldatır, bu yapmaz… alkolü

bırakmazsam her içişimde nerde olduğunu bilmesem de gözlerini öpmeye devam edeceğim. Dün

akşam yine gözlerinden öpmüşüm, aslında kolunun en iç beyazı daha güzel öpülür de öyle ulu orta

öpemiyor ki insan o en beyazı. Çok salağım sanki gözlerini öpebiliyormuşum gibi konuştum ya bu

daha da komedi oldu. Of ya yazmıyorum peki.

Peki demek üzüldüm ama belli etmek istemiyorum demek. Gitme ama bunu söyleyemiyor dilim

demek… anla demek… sev demek… bil istedim demek…

belkide delirdim

Şimdi çok tırt bir şarkı olduğunu söyleyemiycem ama çokta iyi olduğunu düşünmediğim bir şarkı dinliyorum. ‘’çoktan ölmüş bitmiş aşkı mezardan çıkarıp öpmek ister ‘’ diyor. Bide ‘’ben sana nasıl uyduysam aşkın yalanmış, kollarında uyumuşum hepsi rüyaymış’’ diyor. Tanrım yine mi yahu ölenlerin cenazesi bana kaldı? Of kendimi gassal gibi hissediyorum. Neyse ki elindeki meyyit olmaktan son anda feragat ettirildim. E hadi o zaman bu cesedi de yıkayıp gömek mi panpa? Merhumu nasıl bilirdiniz cemaat iyi deyin lan gene de kötü derseniz ağzınıza sıçamayan??? Zaten lanet radyo 3-5 kanal çekiyor birinde mehter marşları, diğerinde dini sohbetler diğer 3-4ünde de eh olabildiğince dinlenesi şeyler diyebilirim. Geçen gün saçmalık olsun diye okuduğum i.k. aöf sınavına yine bi gece öncesinden akşamdan kalma halde gittim. Bence sorun bende değil aöf sınav tarihlerinde hani bunu ramazanın kadir gecesi bile yapsalar denk geleceği tek şey sarhoşluğum olur diye düşünüyorum. Neyse öyle böyle gittim felaket yağmur yağdı. Ege üniversitesi kampüsündeydim ama van gölünde yüzüyormuş gibiydim. Patika kenarlarına basarak yürümekten deliriyordum az daha ki bi sonraki patikanın da aynı olduğunu görünce durdum. Arkamdakine yol vereyim derken baktım pişmiş kelle gibi gülüyo bende gülümsedim. Hem gülümsedim hem kızdım. ‘’Buyrun’’ dedim ‘’Yok siz önden buyrun düşerseniz tutarım’’ demez mi? Ulan sen kimsin de ben düşersem tutacakmışsın? Ya da düşmekten iyi midir acaba çokta sempatik falan filan derken ben gene aynı ben kenardan yürüyim derken tüm paten kabiliyetini yitirmiş patenci gibi kay… ama istifini hiç bozma… bodozlama ağzımı açmadan bileğime kadar suyun içine girdim deniz kenarındaki balıkçılar gibi yürüdüm gittim. İşte allahta benim belamı veriyor böyle durumlarda bence. Çünkü hep allahım belamı vericeksen en güzel yerinde ver derim ve duam kabul olur. Şimdi ananem yaşasaydı püüü elalemin adamına gülümsedin mi yazıklar olsun derdi. E ananeciğim sizin döneminizi yaşamak için elime bi testi alıp kampüsün göle dönmüş patikalarından su mu doldurayım da yiğido gelsin de su istesin. İstese kaç yazar ki yağmur suyunu bırak şehir suyunu içemez durumdayız. Bu ara cidden 2. Kata damacana ve tüp çıkarıcam diye geberdim. Tanrım bütün pis sular ve pis duygular döneminde doğmuş olmak ne boktan bişey yahu. Hani doğdukta neden bazı bazı çok yüksek bi binadan atlamışımda ölmemiş gibi hayatıma devam etmek zorunda kalıyorum? Hiç marjinal olamadım tanrım. Ama neden marjinal kadın sonuçları yaşatmakta ısrarcısın? Yurdum erkeği; marjinal kadına herkes benzemiyor diye aşık olur, herkese benzetmek için evlenir, benzetemezse de boşar. NET! Benzetse de boşayanları var öküzler, domuzlar. Tanrım beni yine de marjinal kaderinden sakın ki daha boktan bi halde hayatıma devam etmeyim. Zaten hep bu sebeplerden uyku düzenim yıldız tilbenin dansı gibi oldu. Geç yatar erken kalkar metroda yolda esneyerek kitap okur haldeyim. Ama olsun bir gidiş buralara gelişimi sağladıysa iyi olmuştur belki de. Neyse geldim geldim ama eski satırlarıma benzeyecek bir satırım bile olmayarak geldim. Hayırlısı be gülüm. Öptüm kollarının en iç beyazından.

Cevrilmis her yuzu donulmus her sirti hosgorme sebebimmissin meger. Biraktigin hersey gibi olurundayim, uzunca oldu ama olurundayim. Aslinda hicbirsey degismedi. Bende degismedim. Firsat olsa degisirdim. 

Bence en guzel sey iyisiyle kotusuyle haberim bile olmadan benim icin secilmislikler. Cunku ogreneceklerimin bir turlu bitmiyor olmasi yasama sevincimi ve direncimi koruyor.

kayığım..

kötü zamanlardan geçtim geldim iyi zamanlara yolculuğum bitmemiş meğer kayığımın küreklerini gökkuşağına doğru çekmeye devam ediyorum.. güçlü kollar yardım etmek ister gibi batırmaya kalktılar, dengesi bozuldu kayığımın sendeledi, deniz yosunlarını öptü.. ama yüzüyor batmadı henüz.. gökkuşağına kadar su bile dolsa içi kova kova boşaltacağım, kovalar bunun için var!

allahım

çok küçükken seni bulutların arasından bana gülümseyen pembe yanaklı tonton bir dede olarak hayal ederdim, işte bugün o pembe yanaklarından üç yaşındaki minik torununmuşçasına öpmek istedim.. şükürler olsun..

__

çünkü içimde bi mutlu yaratık var ulan nolursa olsun hortluyo hani ölsem öbür tarafta cehenennemde hortlayıp bana aaa ne güzel sıcacık bak hep üşürdün anemi salak dicek sanki =)))

_

Çünkü pislik içindeki şatafatın dışındaydım ben, ellerimi yüzümü gökyüzüne sürer sonra gelirdim yanına. 

o adam

ağladığımı ona söylemeyin. sakın ona, ondan başka bir adam için ağladığımı söylemeyin. yanına biraz daha geç gelebilmek, biraz daha geç ölebilmek için o adama aşık olduğumu anlatmayın. o adamın bıraktıkları için, anıları için çok içtiğimi, daha çok kadeh kaldırdığımı, kendimi kırdığım yerde gözyaşı denizimi farketmeyip boğulduğumu, ağzımı bozup içimi kurcalaya kurcalaya hatamı aradığımı ne olur anlatmayın. emanet ettiği anne göğsüne başımı gömüp eşşek gibi ağladığımı, onu da üzdüğümü anlatmayın. 

gitmeseydin

babacığım şu an senin dölleyip bıraktığın kalbimi gebertmekle meşgulüm affet beni ama senin boşluğunu dünyadaki hiçkimseyle dolduramadım. sevdim inandıramadım. ben hep senin yokluğunda yaşayıp sana ağladım. herkesi senin yokluğunda yok ettim. ne vakit biri karşımda çatal tutsa senin o bilmez ters tutuşun geldi aklıma. musluklar bozuldu evimizde bıraktıklarınla hem bozdum hem yaptım. hayatımı da öyle yaptım bıraktıklarınla hem bozdum ama yapamadım. şevkatli eller yüzümde gezdiğinde yüzümü çevirdim yoksaydım ellerini ellerin elleri yerine koyamadım. kim için ağladım bilemedim durdum devamını hep sana saydım. içim çürüyor babacığım bıraktığın evi ne yapsam sensiz ev yapamadım en sonunda bir ahır bir ahiret saydım. çok bencilce diymi gitmeysedin demem? ama gitmeseydin. elimde son nefesi vermeseydin. sen bir nefes ben bin nefes verdim.

iyi geceler..

içmeden sarhoş olayı hayalini kurarak öğrendim az zamanda. tahmin edebileceğinden daha az zamanda.. giderken bir sigara paketi bırakmışsın saol. annem akrabağlara hatıran diye dağıtıyordu elinden aldım. kudurduğum zamanlarda tek tek içiyorum son 2ye düştük. kararmış beneklenmiş sigaralar artık senin gibi.. son defada marka değişikliği yapıp az iyisinden almışsın, kendine bir güzellik sanırım. ya  böyle işte sokaktaki ses hırsız yada hayalini uydurduğum hırsız.. değilmiş çöp toplayıcı takır tukur yaparken çocukluğumdaki gibi korkuttu çıkıp dövesim var.. sövmeyide sağlam öğrendim aslında daha çok sövesim var ota boka. gelmiyeceğini biliyorum artık bana bunu söyleyenlere de sövesim var. sen gibi az sesli ama pek içten.. uyu bıraktığın ıvır zıvırla burda uyunmuyor. saatin durmuş ama pilini değiştirsem o bile tıkırdamaya başlar. seslerden de sessizlikten de nefret ediyorum be adam. çöp toplayıcıları daha da ses ediyor sabah oldu sanırım ya da olacak. son 2 tek sigarayı hiç içmiycem bunun için uyumam gerek. horlamanı hayal ederek uyuycam iyi geceler..

senden nefret etmem gerek

Yaşamın boyunca tüm dilediklerimi hatta fazlasını verdin, bir şeyi unutup gittin; kendinden nefret ettirmeyi evet gerçekten çok istiyorum senden nefret etmeyi şu an ve bundan sonra varolmayışından nefret ettiğim kadar senden sana hitap edilen tüm kelimelerden nefret etmek istiyorum. Her taşın altından çıkma artık beynimi bana bırak lütfen.. nolur.. seni çok özlüyorum gitme yinede

bi kerecik daha kimsem olsan?

ben geldim.. kızın..


hoşgelmedim.. hoştagörmedim..

ağrıların yokken bu yatmak niye?

azcık doğrulsan elini versen..

git babanın elini öp dediler

öldü diyemedim gitti diyemedim

bayram gelmiş bilemedim baba

ben geldim baba

kıyamadığım ellerini öpmeye

doyamadığım kokunu duymaya..

öyle çok uzaktan değil amma

yorgun geldim

hediye bıraktığın bayramlardan kaçtım

namazsız sabahlardan..

pabuçlarımı bırakıp başucumda,

mendillerimi savura savura geldim

olur ya bi ihtimal

duyarsın, ses edersin

yasemin der su istersin diye geldim

belki sende özlemişsindir diye geldim

saçlarım belimde çok uzadı bak

sen seversin, öpersin diye geldim

kimselerin ellerini öpmeden geldim

elini veremezsen

taşını öpeyim başıma koyayım diye geldim

kimsem yok benim baba

kimsem hep sensin diye geldim

alıp götüreyim

evimize dön diye geldim

yetişemediğin bayrama

bi kerecik daha olsun

yetiştireyim diye geldim..

çiçek açmış taşın toprağın baba

bi çiçeğin de ben olayım diye geldim

kalk baba gönderme sensiz bu bayramlara

kalk baba kaçıncı bayram bilsen..

ah gene unutmuşsun hesabı..

bilsen yapmazdın sen baba

yazına yüz sürdümde geldim,

yazgıma ah ettimde geldim..

beni yetim bayramlara bıraktın baba..

..

onca zaman kurmayı başaramadığım cümlelerin yansıması var gözlerinde avuçlarıma düştükçe amin gibi sürüyorum yüzüme..

yinemi bayram?

her bayram arifem böyle olur.. bi yanım bezgin, küskün, suskun, acıyı kemiren diğer yanım asi, saldırgan, meydan okuyup hesap soran..

sen hangi yarıma aitsin bilemedim.. başucu yepyeni pabuçlu uyku sefası sabahı elini öpmeyi bekleyen yaseminmi? yoksa öpmeye kıyamadığım elinin yokluğunu koynuna alıp arife bitesiye kadar metastaslara küfür edip göz çürüten yaseminmi?

. .. ... .... ..... ......

. .. ... .... ..... ......



üç noktalardan üç virgüllerden vazgeçeli pek uzun olmamıştı


zaten noktalarla aram hiçbir zaman iyi değildi


ama pazar kahvaltılarını hep sevdim.


hoşgeldin o zaman


çay, peynir ve şeker gibi bir öpücük var menümde.


umarım hayat boyu tüm pazarlarım bu rahatsızlıkla geçer


verdiğin bu huzur ve mutluluk rahatsızlığından dolayı teşekkür ederim


seni seviyorum

hoşgeldin huzurum

senmiydin huzur yoksa ara ara masumca bakışınmıydı çözmek imkansızdı,,, önemi yoktu ki huzurdu bana gelmişti, hoşgelmişti,,,

derin,,,

bellidir kırık aynaya yansıyan yüzün

görülmemiş ama aşina

bilinmemiş ama tanıdık

düş gibi hayal gibi

bir görünür gölge gibi ama sessiz

yazmaya yeltenmiş eller kalemlerde

okunmuş ama yazılmamış gibi

güçlü bir tahmin gibi

seçici bir kudret

kayıp bir zaman dilimi

kırık kırsık cümleler

yarım yamalak kelimeler

herşeyi tam anlatacakken susmuş

tam yazacakken kalem tükenmiş

şimdi sen yaz yazgının masalını

sen çiz çizginin gidisini

masada herşey,,,

tükenen kalemler, hayalet kağıtlar

sen seç bilinmez zamanlar

öldür göm, yak savur,,,

(,,,) (...)

ne zor seni sana anlatabilmek


tam yazmaya yeltenirken

beynime çakılan sorguların

içime çöken yürek acım.

seçilmemiş yaşayışın kayıp zamanındayım

isyanlarım ibadette bu gece

gözyaşlarım nöbet voltasında sessiz ama ritimli...

ben diye başlamaya hakkettiğim cümleler yok

tüm adımlarımın önünde sen

boylu boyunca kıvrıldığın köşeler.

konuşmaya kalksam düğümlenecek sözler

yazmaya kalksam kanayacak kelimeler.

üç virgüller, üç noktalar.

(,,,) (...)

dinlence susuşlarım

kayıp keyfe keder salışlarım

benleri sıralayıp beni buluşlarım

kırık dökük göze aşina çapraşık cümleler

imlaya kafa tutan üç noktalarım, üç virgüllerim

(,,,) (...)

kör olurdum dinlerken nefesini,,,

bi sigara daha yanıyor parmaklarımda

çocukluğum geçiyor önümden selamsız

korktuğum yollar, koştuğum sokaklar

5 yaşımdaki gibi saklanışım çıkmazlarda

ne zaman sıralasam kayboluşlarımı

gözlerin düşer aklıma,,, gözyaşların

çocukluk ya,,,

hınzırca tutmaya çalıştığım gözyaşlarım...
 

hasta ruh

ruhani gece nöbetleri, beynimi kemiren aşifte tırtıllar. şekli bozuk küllüklerime yakışkan sönmemeye direnen zehirli izmaritler. ne kadar güçlüsünüz vücudumun asil katilleri? savaşıyorsunuz... çabalıyorsunuz... direniyorsunuz... kabul edin! gücünüzün vuruş ölçümü bazının on katı yenilmez hastalığım var benim. ruhumda... en derin kuyuda sahibim; göremez, duyamaz, dokunamazsınız... metastaza yüz tutmuş çoklu hücrelerim var. orda tam içimde vücudumun dışında, ruhumda... göremez, duyamaz, dokunamazsınız. katranı o yakıp çektirir ve kimliğini bile tanıtmadan empoze eder zehrini. haydi savaşın durmayın! şoke etkisi yemiş yamuk eşgaller. az daha,,, azıcık daha zaman var bu cehennemde. kaçış yok, teslim oluş yok sevgili düşman. kırdığınız kelebeklerin kanatlarına gözyaşlarımı mayaladım... yürüyorum üstünüze, kaçmayın! henüz güçlüyüm. çok hücreli bir ruhum. ve bölünerek geliyorum... azıcık sabır!

tiksinç

dünyayı kirleten bizleriz...
sevgiyi, mutluluğu, dostluğu soyut yada somut tüm güzellikleri.
işte buna inattır o sevmediğin gereksiz fazlaca susuşlarım.
keyfekeder sıkıntılarına asla çare bulamayışlarım.
al işte senin olsun flu tadında, çarmıha gerilmiş hayatın.
ben vazgeçtim yalanlarını koynumda biriktirmekten
ve acı bir savaştı yenilgiye uğradığım.
hey...
bıraktım seni diyorum...
bıraktım yeniden seni ...
o nasır tutmuş şakşakçılarının ellerine.
eskisi gibi ol, mutlu gibi ol,
hayal ettiğin saf ve güzelliği ömrünce yaşatamadın sen!
ve ben seni inandıramadım yürek istenen mutlulukların varlığına...
çok oldu seni geldiğin yere emanet edeli...

gözlerim yerden kalkmaz, yüzümden ırmaklar geçer...

melek...

bir melektin sen bana geldiğinde yalanlar ülkesinden ellerin kolların kan içinde ve daha ceninken kırılmış kanatlarım yetmedi yaralarını sarmaya...

yazgı... benim yazgım...

bilinmeyen denklemin anlaşılmayan sorgusu yazgı. benim yazgım... yazgım kırık güvercin kanadına bağlanmış satırlar...

gökyüzünde acımasızca vurulup masum güvercin kanadıyla toprağa karışan yazgım...

kesik parmaklı acınası eller...

her harf her kelime kan damlayan ellerden ustaca seçilmiş bölük pörçük okunası ziyan 3 satır. 3üde ayrı katedrallere gömülmüş kolu kanadı kırık yazgı...

mekruh bi eyleme kastedilmiş güvercin kanadına bağlı sararmış bir kağıt cesedi.

üzeri hunharca kazınarak dövmelenmiş 3 serice sunulmuş bir kağıt cesedi...
yanına düşmüş oyuk bi kaç balkabağı katil eşgalleri...

ellerimden, gözlerimden sakındığım içi uçuk balkabağı failler.

rüyalarımın rastlantılarından kucak kucak kaçırdığım eşgaller,

varoluşuma sebep olan kelebek tılsımına böcek ilacı karıştıran eşgaller,

kanadımı koparıp kıs kıs gülüp sessizce kaçan eşgaller...

taptığım kahramana layık sanıp pelerin taktığım eşgaller...

ve ardında kısa kısa yakınıp yokolmaya yüz tutup tekrar doğmama sebep olan duygu artıkları. anı bölgemi beynimden aldırıp yok edebildiğim ama 2 sokak öteden kokusundan tanıyabileceğim
ölü eşgaller ve uzay çöplüğüne attırdığım o yalan duygu artıkları.

yazgıma kalem sürmüş kanlı fail elleri...

ben hala yüreğimin acısını değil yüzümün rengini bile hatırlamadığınız maktülünüz kukla peri.

ah bana ve doğrulara kulağı kapalı katillerim...

hilelerle kazandığınız zaferlerde en mızıkçı oyun sakinlerim.

yazgımın usta emektarları...

acı acı en acı olan; nötürleşmiş duygularla rastlaştığım balkabağı siluetleri...
neyi canlandırdınız bu anlamsız oyunlarda?

balkabağını da sevmem ki ben?

çıkardım hepinizin pelerinlerini...

ben artık,

o günahsız insanların masum suratlarının yere düşen parçalarını çiğneyerek dolaşmaktan sıkıldım...

hayatı yaşamaya değer kılmaya çalışmak çevrene zarar vermemektir bu yüzden tanrıya inancımı kaybederken son demimde bana öyle bir sabır verki sana inanayım diye adi bi şart koştum... beklediğimden fazlasını verdi... o günden beri çakıl taşları toplayıp denize geri atıyorum, kalanların ardından yaşamanın başarısı ile...

atom karıncayla arı mayanın perisi

p_ hep böyle sıcacıkmı olurdu ellerin?

b_ evet ben hep senin sıcacık uyuman için yanındaydım

p_ biliyorum biz hep güzel uyurduk seninle hiç çekinmeden kanepenin birine kıvrıldımmı üstümü örterdin. başkalarının saygı anlayışına inat kafa kafaya uyuduk diymi biz seninle.

b_ evet kafa kafaya uyurduk tabi. biz başkaydık... galatasaray-fenerbahçe maçında beşiktaş diye bağırdığında bir türlü öğretememiştim sana o gün abinin takımını desteklemeyi. sen benim gibi uyurdun, benim gibi susardın. sana hiçbişey öğretmedim aslında. ne çabukta büyüdün, onca yıl nasılda geçti.

p_ küçücük bi bal arısı sokmuştu ölücem sanmıştım akşam işten geliceksin ya akşama kadar yaşayım allahım diye dua etmiştim dün gibi hatırlıyorum, yaşım 6mıydı 7miydi bilmem... en sevdiğimdi balkondan görüp sen dahada yaklaşmadan koşa koşa karşılayıp kucağına atlamak. artık çok büyüdüm, sense küçüldün sanırım. ben seni kucaklar oldum son zamanlarda.

b_ yok yok büyümedin sen daha yaptığım 1 nisan şakasının acısını sevinçle çıkaracak kadar küçüksün sen, hem nasılda büyürsün öyle çabucak. ben biraz yaşlandım şakada bile evine gelipte kapında beklerken üşür oldum diymi? sen hiç üşümedinmi o gece bizi balkona çıkaracak kadar beklerken. camda her tık sesinde çocuklar oyun oynuyo ah şu reklam başlasın bakıcam dedim durdum o gece annene. ben bilirim senide bu kadar deli olduğunu hep düşünemem ya arabanın alarmını duyunca fırladım ne çabuk geldin uçtunmu sen kızım başka şehirlerden?

p_ PERİYİM BEN BAK ÇOK ASİ SÖYLÜYORUM BUNU. SEN BİR ATOM KARINCASIN ANNEMDE ARI MAYA... BENDE MELEZ PERİ KIZINSAM OLUCAK DİYMİ O KADAR... UÇTUMDA GELDİM 1 NİSAAAAAN...

a_ nerden çıktın sen gecenin kaçı olmuş sendin dimi o hırsız arabanın alarmını delirten. ah ah bak sıkıda giyinmemiş üşümedinmi böyle daha kış bitmedi kızım.

p_ annecim hiç üşümedim boşver ben geldim...

b_ boşuna küçük şeytan demiyorum ben sana hadi gir içeri nisanların bol olsun...'' (01/04/2005)

b_ yok yok dahada küçüksün sen daha 1e gidiyosun abin elinden tutmuş koşuyosunuz bana doğru.

p_'' o araba bizimmi abim öyle söylüyo hemde ona kırmızı diyo yanlış dimiii? bordo diye öğrendik biz o bana kırmızı dedi.''

b_'' evet bizim hemde bordo koş çağır anneni gezmeye gidiyoruz çok sevdiğin (bostanlı insan hakları) parka, bundan sonra hep götürcem hem dondurmada alcaz o kulenin tepesinde yicen tamam hadi koş koş''

a_ hiç büyümezki bu kız sen böyle yaparsan. şımardıkça şımarıyor bak söz dinletemicez. oğlumla kızımı tersmi doğurdum ben ne?

b_ büyürmü büyümezmi bilmem arabamız güzel diymi...(haziran 1992)

p_ anne, abi hadi abla gel parka gidiyoruz. egemeni kuleye çıkarıcam yazda geldi dondurmada alırız çilekli...(haziran 2009)

kalanların ardından yağmur perisi

kimin kaldığını kimin gittiğini ara ara uzunca düşündüğüm geceler olur. her defasında değişen kalanların ardından döktüğüm gözyaşına dairdir tüm sözcüklerim ve kalanların ardından büyüyen acımın şerefine tüm kadehler.