Eskiden daha çok kafaya takardım bir seferlik geldiğim bu hayatta seninle olamayacağıma. Sonra yeniyetme ölümlerle ayrılanları gördüm... Şimdi başka bi yerde de olsan nefes alabildigini, mutlu oldugunu bilmek yeterli gelebilecek kadar yavşak bir kivama geldim. Mecbur bırakıldığımız herşeyin iyi yanına sığınıyormuş insan. Ölenler de gidenlerde huzurlu olsunlar, insan kalbinin sağ yanına bir taş sol yanına da bir kum torbası bağlayıp tüm yokluklara katlanmakla ömür geçirmeyecekte ne yapacaktı ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder