Onunla bunca yıldan sonra tekrar görüşmemizdeki ayrılığı giriş, gelişme, sonuç kısmına ayırmıştım edebiyat kurallarına ve onun hediye kaidesine uyabilmek için. Çünkü o ne zaman hediye verse hep giriş, gelişme ve sonuç hediyeleri olurdu. Bu hediye şimdiye kadar verdiği hediyelerin en acısı olacaktı ve giriş kısmı bu gece verdiği haberle tamamlanmış bulunuyordu. İlk kez güzelce süslenmiş bir paket değildi ve içinden seni seviyorumlu, gülen yüzlü kekler ya da perili kolyeler çıkmamıştı. Zaten dediğim gibi ortada pakette yoktu. Buz gibi bir haberi karnesindeki tüm dersleri pekiyi getirmiş bir çocuk sevinciyle veriyordu. Kmler geliyor diye bağırıyordu yumuk göz çocuk pekiyileriyle. Okulu sevmez sanardım ama karne işi onu mutlu etmiş gibiydi. Aynadaydım ve 1. evre kanser hastası gibi saçım, kaşlarım, kirpiklerim dökülmüş gibi çırılçıplaktı yüzüm. Gülüşümü de sevmemiş demek ki daha çok ağlatacaktı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder